Tunel Belchen w Szwajcarii

Tunel Belchen, arcydzieło architektury w sercu Szwajcarii, nie tylko stanowi ważną arterię transportową regionu, ale także symbolizuje postęp i umiejętności inżynieryjne w dziedzinie nowoczesnego budownictwa tunelowego. Łączy malownicze krajobrazy Jury z tętniącą życiem metropolią Bazyleą, umożliwiając szybsze i bezpieczniejsze przemierzanie regionu górskiego. W czasach, gdy mobilność i zrównoważone rozwiązania transportowe stają się coraz ważniejsze, tunel Belchen stanowi fascynujący przykład wyzwań i możliwości związanych z budową projektów infrastrukturalnych w trudnych lokalizacjach geograficznych. Przejazd przez tunel Belchen wymaga specjalnej winiety. Znajdują się w nim w sumie trzy tunele, jednak w danym momencie czynne są tylko dwa z nich.

Najważniejsze informacje w skrócie:

• Tunel stanowi ważne połączenie Szwajcarii z północy na południe.
• Całkowita długość tunelu wynosi 3200 metrów.
• Tunel składa się z trzech naw, z których jedna jest zarezerwowana wyłącznie dla służb konserwacyjnych i ratowniczych.

Historia tunelu Belchen w Szwajcarii

Przed budową drogi krajowej A2 i tunelu Belchen ruch z północno-zachodniej Szwajcarii i Niemiec odbywał się głównie drogami krajowymi prowadzącymi przez przełęcze Górny i Dolny Hauenstein do Mittellandu. W obliczu ciągłego wzrostu natężenia ruchu, które w dniach szczytowych przekraczało 3500 pojazdów przez bramy miasta Liestal, coraz bardziej konieczne stało się znalezienie skutecznych rozwiązań. Planowanie i szeroko zakrojone badania geologiczne dotyczące drogi krajowej biegnącej przez doliny Arisdorf i Diegt, a także budowy tunelu pod rzeką Belchen, trwały latami. W lutym 1960 roku projekt otrzymał wreszcie oficjalną zgodę na realizację.

Budowa i remont tunelu

W latach 1963–1966 potężne maszyny wiertnicze przebiły się przez skały jurajskie i stworzyły dwa tunele, każdy oddalony od siebie o 40 metrów. Rury te połączone są siedmioma poprzecznymi tunelami, z których trzy pełnią funkcję szybów wentylacyjnych prowadzących na powierzchnię ziemi. Północny portal tunelu znajduje się na wysokości 605 m n.p.m. M., portal południowy znajduje się na wysokości 610 m n.p.m. M., natomiast najwyższy punkt tunelu znajduje się na wysokości 618 m n.p.m. M. jest zlokalizowany. Pierwszego przełomu dokonano 16 października 1964 r., a tunel ostatecznie otwarto dla ruchu drogowego w grudniu 1970 r.

Na skutek ogromnego ciśnienia wywieranego przez uwodniony anhydryt, gips i minerały ilaste, wkrótce po uruchomieniu tunelu doszło do odpryskiwania i deformacji ścian i podłogi. W związku z tym tunel musiał być kilkakrotnie uznawany za teren rewitalizacji. W latach 2001–2003 oba tunele były naprzemiennie zamykane w celu przeprowadzenia szeroko zakrojonych prac remontowych i dostosowania ich do najnowszych standardów bezpieczeństwa. W fazie, w której działała tylko jedna trasa z ruchem dwukierunkowym, często dochodziło do znacznych utrudnień w ruchu i długich korków po obu stronach tunelu.

Teoria trzech rur

Aby uniknąć korków podczas prac remontowych i konserwacyjnych oraz zapewnić możliwość przejeżdżania dwoma dwupasmowymi tunelami, obok już istniejących, w górze zostanie wybudowana dodatkowa rura. 26 marca 2003 r. Rada Federalna zatwierdziła ten projekt, który następnie poparła także ludność kantonów Bazylea-Okręg i Solura.

W przyszłości dwie zewnętrzne tuby będą wykorzystywane do regularnych operacji, natomiast środkowa tuba będzie dostępna jako droga ewakuacyjna i ratunkowa, a także jako droga podczas corocznych prac konserwacyjnych. Oficjalne otwarcie placu budowy odbyło się w grudniu 2015 r., a nowy tunel ma zostać oddany do użytku w 2022 r. Po zakończeniu budowy dwa istniejące tunele zostaną naprawione jeden po drugim. Należy podkreślić, że budowa nowego tunelu rehabilitacyjnego nie spowoduje zwiększenia przepustowości. Po zakończeniu prac kierowcy będą mieli do dyspozycji tylko dwa tunele o łącznej liczbie czterech pasów ruchu. Środkowa rura będzie służyć jako tunel ewakuacyjny, z wyjątkiem prac konserwacyjnych w jednej z pozostałych rur.

9 lutego 2016 r. rozpoczęto budowę tunelu renowacyjnego o wartości około 500 milionów CHF przy południowym wlocie tunelu Belchen. Jego uruchomienie zaplanowano na rok 2022.

Pytania i odpowiedzi dotyczące tunelu Belchen w Szwajcarii

Czy przejazd tunelem Belchen w Szwajcarii jest płatny?

Nie, w tym przypadku obowiązuje jedynie ogólny wymóg posiadania winiety dla Szwajcarii. Dzięki temu nie musisz płacić dodatkowej opłaty drogowej. W Szwajcarii są tylko dwa tunele, za przejazd którymi pobierana jest oddzielna opłata. Wielki tunel św. Bernarda i tunel Munt-la-Schera.

Ile rur ma tunel Belchen w Szwajcarii?

Tunel Belchen w Szwajcarii ma trzy nitki, przy czym w dowolnym momencie w użyciu są maksymalnie dwie. To są dwie zewnętrzne rurki. Trzeci pas ruchu będzie utrzymywany w celu konserwacji tunelu, dlatego będzie przeznaczony wyłącznie dla służb ratunkowych, objazdów i innych dróg dojazdowych.

Jak długi jest tunel Belchen w Szwajcarii?

Tunel Belchen w Szwajcarii ma całkowitą długość 3200 metrów.